Pootjes uitdraaien - 30 juli 2011

We vertrekken op ons gemak. Gisteren hebben we nog gewerkt, dus we doen het rustig aan. De meiden kijken tv in de auto en balen dat we soms een stop (moeten) maken. Ook is het raar dat we een keer niet richting het zuiden rijden in de zomervakantie.

Rond 3 uur belanden we in een file rond Hamburg. En om half 5 zijn we op een camping net voorbij Hamburg: Bad Bramsted. Een oudere man kletst er rustig op los, half Duits, half Nederlands. Wij volgen hem op zijn fiets voor naar onze plek; zo'n 20 meter verderop. Hij zet de caravan mee goed; stel je voor dat een vrouw dat zou doen! En blijft maar kletsen. Hij zoekt duidelijk aanspraak. De camping is erg klein, nostalgisch, maar soms gewoon oud.

Als de pootjes zijn uitgedraaid, vergeten we dat we zo'n 6/7 uur in de auto hebben gezeten. We zitten in de zon, drinken wat, maken ons avondeten (soep met focaccia) en lopen ‘s avonds even het dorpje in. Een leuke omgeving, water, bos en oude huizen. Maar het dorp is voor en door ouderen: veel oubollige restaurantjes en cafétjes en veel ouderen zelf. De jongeren lijken te zijn weggetrokken. We eten een ijsje, waarbij we eerst bestellen aan de balie, maar als Peter vast aan een tafel gaat zitten, worden we allemaal naar de tafel geleid. Dan volgt de bestelling opnieuw aan tafel! Aangezien Joyce haar ijs al gemaakt werd, is die nog in een plastic meeneemcoupe. Die van Amy komt in een mooi glas.

Zon, modderpoelen en muggen - 31 juli 2011

We worden wakker met regen. We eten wat in de caravan en maken ons dan langzaam gereed om weer verder te rijden. Al vrij snel houdt de regen op en hoe verder we komen hoe mooier en warmer het wordt. Uiteindelijk zitten we met 26 graden in de auto. En dan te bedenken dat we Amy vanochtend hebben gedwongen in een lange broek. Sorry Amy.

Kopenhagen ligt op het eiland Seeland. Seeland was tot 1998 alleen bereikbaar per vliegtuig of veerboot. Na een bouwperiode van 12 jaar werden in 1998 Seeland en Funen met elkaar verbonden middels de Storebæltbrug. De verbinding bestaat uit 2 bruggen met daartussenin een kunstmatig eiland, Sprogø. De Vestbro (westbrug) is 6,6 km lang en is voor auto- en treinverkeer. De Østbro is 7 km lang en alleen voor auto's; de trein maakt gebruik van een tunnel. De pilaren van de Østbro zijn 254 meter hoog en daarmee het hoogste bouwwerk van Scandinavië. En deze brug gaan wij over.

Rond half 4 zijn we op een camping dichtbij Kopenhagen. Vele veldjes zijn meer modderpoelen dan grasveld, maar we begrijpen dat het veel geregend heeft. We zoeken een beetje fatsoenlijk veld uit ( sommige veldjes zijn ook afgesloten) en installeren onszelf. Amy helpt bij het maken van het avondeten; dat wordt weer mooi geserveerd zoals we dat van haar gewend zijn. We douchen en als we rustig willen gaan zitten, is dat binnen 5 minuten bekeken. We worden helemaal lek geprikt door muggen. We doen lange broeken aan en smeren met antimuggenspul, maar het mag niet baten. We gaan slapen en zien morgen wel verder.

Tivoli en muggenplakkaten - 1 augustus 2011

Ans heeft een dik plakkaat van de muggensteek op haar linkerarm (dat het links is, blijkt later nog van belang) en op haar linkerenkel. Verder nog meerdere bulten, bij iedereen. Maar dat mag de pret niet drukken. Wij gaan naar Kopenhagen!

De trein werkt simpel, net als een metro. Hij gaat richting plaats a of richting plaats b en iedere 10 min vertrekt er een trein. We zijn zo in Kopenhagen. De meiden hebben voor vandaag het Tivolipark uitgekozen. We hadden meer een (stads)park met attracties verwacht. Fout gedacht dus; ja sorry, blijkbaar weet iedereen dat behalve wij. Het is gewoon Efteling met Eftelingprijzen. De meiden krijgen een multiridekaart en voor onszelf kopen we 6 kaarten voor 6 ritten, dachten we. We moeten leren om meer commercieel te denken: natuurlijk heb je voor veel ritten 2 of 3 kaarten nodig. Uiteindelijk zijn we 3 keer mee geweest. Maar de meiden hebben genoten van alle ritten. En tijdens de lunch weten we het weer, oh ja, Denemarken was ‘duur'. Voor 10 euro hebben we alleen een paar snacks à la kip nuggets; geen rijst, geen friet, geen salade. En de extra kosten voor de drinkbekers blijkt een statiegeldsysteem om het park groener te houden. Alleen.... de inname van de bekers werkt niet. Automaat kapot, bekers worden niet teruggenomen. Het valt ons ineens op dat veel mensen met de bekers sjouwen. Goed Nederlands denkwerk: wij denken dat een vuilnisbak met bekersysteem waarbij de bekers in elkaar schuiven, zoals veel kantoren bij ons dat kennen, net zo goed werkt. Nu moeten de automaten worden onderhouden en worden gevuld met munten. Oogt niet praktisch.

Aan het eind van de middag gaan de meiden nog een paar keer in de achtbaan, terwijl wij lekker uitrusten op een centraal podiumplein. Dat wat ons al opviel gedurende de dag, komt hier in grote getalen voor. Mensen ontmoeten hier vaak andere bekenden. Het lijkt wel een soort marktplein/ terras. Iedereen heeft drinken in de hand, gezellig kletsen, genieten van de zon, wachten op een optreden? Maar om hier te komen moet ook entree worden betaald...? Moeten we toch eens navragen bij vrienden met familie of bekenden die hier wonen.

Na de laatste ritjes gaan we nog even Kopenhagen centrum in. We spotten de olifanten van de kunstolifantparade, dit jaar in Kopenhagen, en zien het beeld van Hans Christian Andersen; de sprookjesverteller. De meiden hebben niets met sprookjes en hoeven dan ook niet op de foto. We lopen een winkelstraat in en komen direct de eerste dronken mensen tegen; en niet op de meest smakelijke manieren. De meiden valt het nog allemaal niet zo op, maar de eerste indruk van Kopenhagen voor Ans is niet zo best. We eindigen uiteindelijk op een leuk plein, met leuke muziek en eten wat op een terras. Sushi, hamburger en salade. De muzikanten worden afgewisseld, maar de muzieksoort blijft gelijk. Rustig, beetje Billy Joel soms. Genieten.

Op de terugweg, in de trein, wordt Ans onrustig. De dikke bulten zijn toch lastig (warm en gespannen). Wanneer is het tijd voor lange broeken en smeren? Maar het is al te laat. Vijf minuten nadat we uit de trein zijn gestapt, is Ans al 2 keer gestoken en die ene voelt weer niet goed. We douchen snel, doen de lange broeken gelijk aan, smeren, maar gaan toch gelijk binnen zitten. Ans redelijk gefrustreerd. Gek van de jeuk en het brandende gevoel van de dikke bulten; ja nu nog een erbij op de rechterarm. Tijd om op tijd naar bed te gaan.

Kopenhagen centrum - 2 augustus 2011

Bij de receptie weer een soort 10 ov-rittenkaart gekocht; kaarten waren bijna leeg, maar wij kunnen de laatste stempels gebruiken; komt op de rekening. Dus zelfde tijd, zelfde vervoersmiddel, richting Kopenhagen.

We gaan eerst langs het beeld van De Kleine Zeemeermin (1913). Het beeld werd gemaakt in opdracht van Carl Jacobsen, directeur van de plaatselijke bierbrouwerij en is geïnspireerd op het ballet De Kleine Zeemeermin. Dit is op zijn beurt gebaseerd op het sprookje. Ter plaatse volgen onze eerste psychologische bedenkingen van de mens. We weten de plek van verre al aan te wijzen omdat we vooral fotograferende mensen zien. Er is niet veel aan, maar blijkbaar moet je het gezien hebben in het echt. En eerlijk is eerlijk: wij doen er ook aan mee. Maar we hebben wel eerst een foto gemaakt van de mensenmassa...

We lopen verder en komen uit bij Gefion Sprinvandet (1908), een mooie fontein met leuke details; zo komt er bv water uit de neus van de ossen. Het beeld is van de godin Gefion, een mythisch Scandinavisch figuur. Volgens de legende had de koning van Zweden beloofd dat ze al het land wat ze in 1 nacht kon omploegen mocht houden. Gefion veranderde haar 4 zonen in ossen en zette ze voor een ploeg. Toen de haan kraaide, had ze een behoorlijk stuk van Zweden omgeploegd. Daarna pakte ze het stuk op en gooide het in zee en zo ontstond het eiland Seeland. Het gat dat ze achterliet werd het Vänernmeer (de vorm lijkt sterk op die van Seeland).

Dan op naar het paleis Amalienborg Slot. Het paleis bestaat uit 4 gebouwen rond een achthoekig plein. De gebouwen waren oorspronkelijk bedoeld voor 4 rijke families; later werd 1 van de gebouwen gekocht voor de Koninklijke familie. Sinds 1885 wordt het paleis vooral gebruikt voor koninklijke gasten en ceremoniën. Op het plein zien we meerdere wachten staan. En ondertussen komen de volgende psychologische bedenkingen op; mensen staan soms onbeleefd te schreeuwen tegen de wacht omdat hij naar rechts kijkt ipv in de camera! En aan de rijen wachtende toeristen zien we waar de ‘echte' wisseling van de wacht zal plaatsvinden. De meiden proberen wat naar voren te lopen; ze zijn klein en mogen dan toch nog vooraan staan? Een paar Oekraïners denken daar anders over en de meneer gaat nog eens extra voor/ tegen Amy aan staan. Aangezien Joyce wel lekker op de grond zit ergens anders, sturen we Amy die kant op. Dat is beter. Ondertussen zijn de eerste berenmutsen gearriveerd en na een kort rondje staan ze nu stil tegenover elkaar. Dit blijft zo, naar later blijkt, wel 15/30 minuten. De mensen haken af. Terwijl wij op de stoep en in de schaduw een broodje eten, zien we ineens mensen met fotocamera een andere kant op rennen: nog een wisseling van de wacht; maar ook hier gaat het eigenlijk om niets. Ze lopen een rondje, kletsen wat, doen voor de show een inspectie van een cape. En dat was het. Later maken de berenmutsen een ommekeer en lopen weg. Tja, was dat de moeite waard? Domme mensenmassa's? En wat we echt zullen onthouden van deze plaats is het niet mogen zitten op de stoep!

We gaan verder naar de Frederikskirken. De enorme koepel doet mensen vermoeden dat het ontwerp is gebaseerd op de St.-Pieter-basiliek in Rome (nou moeten we toch echt die reis eens gaan boeken). De kerk is vernoemd naar Frederik V die een nieuw district in Kopenhagen wilde bouwen, Frederiksstaden, met de kerk als middelpunt. Hiermee wilde hij vieren dat zijn familie al 300 jaar over Denemarken regeerde. Toen de bouw in 1749 startte, werd aangenomen dat de kerk opgetrokken zou worden uit geïmporteerd Noors marmer, vandaar de bijnaam Marmorkirken. Het werd echter al spoedig duidelijk dat de kosten van zo'n project ver buiten het staatsbudget zouden vallen en in 1770 werd het werk stilgelegd. Een eeuw later werd de kerk alsnog afgemaakt met uit Denemarken afkomstig marmer. Als wij de kerk hebben gezien, gaan de meiden er eens goed voor zitten. Je ziet ze kijken, denken en praten met elkaar. Dit lijkt bijna iets filosofisch.

We hebben nog een laatste toeristische attractie op de lijst staan: Rundetarn. Ja, goed geraden, dat is een ronde toren, 35 meter hoog en 15 meter in doorsnee. De toren was oorspronkelijk bedoeld als observatorium voor de nabijgelegen universiteit. De toren wordt nog steeds gebruikt door de universiteit en is daarmee de oudste nog werkende sterrenwacht in zijn soort in Europa. De toren is leuk. Via een 209 meter lang, spiraalvormig kasseienpad lopen we 7,5 keer rond de toren. Dit loopt veel makkelijker dan een trap. Men beweert dat tijdens de openingsceremonie in 1642 Christiaan IV, de opdrachtgever, op zijn paard naar boven reed. Later in 1716 schijnt de Russische tsaar Peter de Grote deze stunt te hebben herhaald. Hij werd gevolgd door zijn vrouw, tsarina Catherina II die, volgens de legende, naar boven ging in een koets getrokken door 6 paarden. Het moderne equivalent hiervan is een fietswedstrijd die elk jaar wordt gehouden: degene die het snelst heen en weer naar de top rijdt, zonder af te stappen of te vallen, is de winnaar. Met andere woorden: het wandelen naar boven gaat goed en we proberen ons hier een koets met 6 paarden voor te stellen.... Boven hebben we weer mooi zicht op Kopenhagen. We zien uiteraard Zweden en de Øresundbrug, geopend in 2000, die Denemarken verbindt met Zweden. Het is de op een na langste vaste brug ter wereld; de overspanning bedraagt 16 km. Het bouwwerk bestaat vanaf de Deens kant gezien uit een 430 m lang schiereiland, een tunnel van 3,5 km die 10 meter onder water ligt, een kunstmatig eiland van 4 kilometer lang en een kabelbrug van 7845 m lengte. Op zijn hoogste punt hangt de brug 57 meter boven het water. Ook zien we de windmolenrij bij Amager, de ‘vrijeval-toren' van Tivoli en de toren van de Vor Frelsers Kirke (kerk van onze verlosser). Deze kerk (1752) is te beklimmen via een trap aan de buitenkant! Wie druft?

Dan op weg naar het beloofde ijsje. We doen nog een paar aankopen, waaronder een fietsslot, dan hoeft deze niet meer iedere avond in de caravan te staan. En we zien meerdere leuke en gezellige pleinen en krijgen zo gelukkig weer een ander beeld van Kopenhagen dan gisteren. Gemoedelijker, vriendelijk en veel (goede/mooie) livemuziek. We verbazen ons nog wel over de aanwezigheid van alcohol op straat. En dan maakt het niet uit of je ochtend, middag of avond rondkijkt! Maar toch zoeken al deze mensen gemoedelijk een plek om te hangen en te kletsen. En dat is vaak gewoon de kade of een stoeprand i.p.v. de kunstmatige hangplekken.

We maken tot slot nog een rondvaart door de grachten. We genieten van de zon, het water en de wind door de haren. We zien leuke en historische gebouwen zoals:

• de Vor Frelsers Kirke nog een keer.
• Børsen: de vroegere beurs van Kopenhagen, gebouwd tussen 1590 en 1640; nu KvK. De 54 m hoge toren is omwikkeld door 4 drakenstaarten. Boven op de spits staan 3 kronen: Denemarken, Zweden en Noorwegen.
• Operaen: operagebouw uit 2005, bekleed met Duits kalksteen.
• De Kleine Zeemeermin.
• De typische pakhuizen.

We horen ook nog een opmerkelijk verhaal over een wijk: jullie krijgen de grond gratis als jullie maar beloven hier binnen 10 jaar huizen à la Amsterdam te hebben gebouwd. Later snappen we er niets van als we in Nyhavn op een terras terecht komen. Hier staat toch al iets heel bijzonders en ‘Amsterdams'? Misschien later gebouwd? We weten niet wanneer de andere wijk is gebouwd, maar de 300 meter lange gracht van Nyhavn werd tussen 1671 en 1673 gegraven om volgeladen schepen toegang te verschaffen tot het centrum van Kopenhagen. Vroeger was dit een beruchte wijk maar nu staan daar dus de beroemde gekleurde huizen; aan één kant. Aan de andere kant van de gracht is gewoon een weg. De ‘boulevard' zit vol met terrasjes, kunstenaars en muzikanten. Heel gezellig! We genieten van de avond.

Uitstel van besluit - 3 augustus 2011

Vandaag doen we het rustig aan. We doen wat spelletjes, lezen een boek, Peter gaat ook nog even fietsen (wel een lekke band) en we proberen vast na te denken over onze volgende bestemming. Maar dat wil niet lukken. We hebben gewoon geen zin om hier een besluit over te nemen. Dus proberen we wat anders: strand.

We komen aan bij een parkeerterrein bij een strandrecreatiegebied. Dat ziet er mooi verzorgd uit. Eerst lopen we via een brug over een uitloper van de zee en dan belanden we in een soort parkachtig gebied: gras, speeltoestellen, horecazaak en zongenieters met op de achtergrond de lage duinen en het strand natuurlijk. Wij lopen door naar het strand. Na wat lezen, proberen Joyce en Ans het zwemwater uit. Eerst via een loopplank voorbij de zeeplanten en dan voorzichtig voelen aan het water. Ondanks dat het er koud uitziet, valt dat reuze mee. En dat met af en toe de zon, een lekker windje en een paar goede boeken, bezorgt ons een mooie stranddag.

Als we terugkomen op de camping gaat de bbq aan. Maar ook nu nemen we geen besluit over onze volgende reisbestemming. We maken ons meer druk om de enkel van Ans die, ondanks de medicijnen, eerder dikker dan dunner lijkt te worden. Alle eerste paar stappen na zitten of liggen doen pijn (vocht moet opzij geduwd worden??). Voor de zekerheid maar een ijsblokjeszak in ons kleine vrieskastje gelegd; mogelijk een icepack voor morgen?

Bijkomen en afslanken - 4 augustus 2011

Vanochtend is de enkel van Ans zo mogelijk nog dikker. En er op gaan staan kost veel pijn en tijd. Peter besluit daarop dat we niet vandaag zullen vertrekken. Voet omhoog, icepack erop, bijkomen (meer spellen en meer boeken), gelukkig is het nog steeds mooi weer, en dan toch maar eens echt gaan besluiten waar we morgen naar toe zullen gaan. Het wordt Funen, de tuin van Denemarken vanwege de vele producten die de vruchtbare grond voortbrengt.